bidi bidi

okul okul gözünüze soktum ama okuldan geliyorum, izmit seyahate bindim. aşti den karikatür mecmuası (bu kelimeyi çok seviyorum) aldım. elimde birde kitap vardı. 1-2 saat onları okudum. yanımaki adam bulmaca çözüp duruyordu. artık bulmaca çözmesini istemiyordum. o çözdükçe kendimi kötü hissettim. "ne var lan bende çözerim" diye düşündüm. sanki benimle alay ediyor "salaaak salaaak, çözemez kiii" diyordu. hemen laf attım. bulmacadan başka birşey düşünmeden.
-ankaralı mısınız? (biraz kavruk bir adam olduğundan otobüs izmit istikametine gidiyor olsada onun ankaralı olduğunu düşünmüştüm. ayrıca lap diyede bu mu sorulurdu)

-hayır. izmitliyim.
-hıı (hiç beklemediğimden mal gibi kalmıştım)
-siz
-bende izmitliyim.
-öğrenci misin
-hayır bitirdim ben okulu
........

yine okulu bitirdiğimi vurgulayarak bitirdim ama bu diyalog epey sürdü. Adam elindeki bulmaca ekini koltuğun alt kısmındaki pazar filesinin içine sıkıştırmıştı. Bunu gördükten sonra daha fazla konuşmak istemesemde. Hep böyle şehirlerarası otobüslerde çok konuşan 2 adam olurdu heh işte o konuma gelmiştim ama ben artık konuşmaktan vazgeçip sesler çıkarıyordum

-hııı
-heee
-cık cık cık
-abovv

adam coşmuştu. kızı ankara dil tarihi kazanmış, yurtkurda yaşadıklarından tut, ders kaydında çıkan problemlere kadar herşeyini anlattı. hele o ders kaydında yaşanan problemleri anlatıp sonunda;
"bende üniversieyi birşey sanmıştım" demesi bütün konuşmanın özetiydi bana göre.
host yetişti ve : "su alır mısınız?" dedi. ben önümüzdeki boş koltuğu gösterip "oraya geçebilir miyim" manasında birşeyler dedim. hostesin olumlu cevabıyla adama dönüp;

-"sizde rahat rahat gidersiniz yorgun olmalısınız" dedim

bulmaca çözmesem bile, bu hareketle olaydan hemen sıyrılıp kulaklıklarımı takmıştım. isterse hala anlatsındı ama ben o küfür ettiğim, otobüslerde bidibidi konuşan ve kimsenin uyarmadığı iki adamdan biri olmamıştım..