Aynanın karşısında
hazırlanıyorum heyecanlıyım. birde bant takmışım siyah, şekil yapmışım.
bir sağa dönüyorum, bir sola ayna karşısında ve tamamdır
diyorum hazırım. bugüne kadar daha fazla hazırlanmışlığım yok zaten ayna karşısında.
Bembeyaz giyinmişim arabistan'da giyilen o kıyafetlerden giymişim. Alttan efil efil esen o kıyafetlerden..
Manga konseri için bu kadar hazırlık. Evet evet bildiğimiz
müzik grubu manga. Ilahi grubu falan değil yani. Konser İran’da olduğu için, bu
şekilde giyinmeyi uygun görüyorum. Tabi zaten oralarda hep böyle kıyafetler
giyiyorlar bana göre. Hatta en fiyakalısı ben olurum diye düşünüyorum.
Gidiyorum konser alanına, meydan kocaman, Rokın kok şekli bir
sahne kurulmuş. Ben kalabalığın arasında buluyorum kendimi. Herkes beni işaret
edip yanındakini dürtüyor. Tabi ne dediklerini anlamıyorum. herhalde, bu karizma
çocuk kim falan diyorlardır. Sonra pilot kameraya geçiyoruz ve film kopuyor.
Herkes siyah tişört ve siyah pantolon giymiş. Üstelik saçlar kırmızı, yeşil
kimisi kazıtmış kafayı, kimi punk, kimi bandana takmış. Ben ilerledikçe
gittiğim yerde bir hava boşluğu oluşuyor adeta. Hani cüzzamlıymışım gibi
uzaklaşıyorlar benden. Pilot kamera yüzüme zum yapıyor ve şaşkın şaşkın etrafa
bakıyorum “nasıl yaa?!” bakışı atıyorum.
Ama bize kimse demedi böyle bir şey bize söylenmedi böyle….
O mal mal bakış sırasında manga sahneye çıkıyor ve ilk parça gangstas paradise çalmaya başlıyor.
Öğrencilikte Ankara – Sakarya caddesinde gidilen Limon barda
Manga’nın söylediğini hatırlıyorum o zaman kesin daha güzeldi. Bu ne lan böyle diye
bakıp dururken uyanmışım.