waiting durumundayım. 6 yıl göçebe (öğrencilik) hayatından sonra yerleşik hayata (aile yanı) geçince zor geliyor insana. eski alışkanlıkların, zevklerin, sevdiklerin, sevmediklerin, önyargıların hepsi değişmiş oluyor. bu hafta sonu bunu çok net anladım. kendimi kısıtlıyorum gibi geliyor. ailede kimse sigara içmiyor diye evde sigara içilmesi yasak ama "azdım eş arıyorum" tarzı programlar izlemek serbest mesela.
"misafir geldiğinde dışarı çıkarsan misafire ayıp olur" diye bir kalıp var bizde. ya misafir bana mı geliyor diyorum. yok. ille bıdıbıdı.. tabi ben yine gidiyorum elbette ama niye öyle gideyim.
günün melodisi zülfü liveneli nin söylediği gün olur alır başımı giderim in melodisi olsun. daha güfte yapılmasın. sadece öyle dinlenilsin..
Have a Lovely Weekend.
1 hafta önce
3 yorum:
Allah kolaylık versin canım. Kendi düzeninden aile yanına geçiş attan inip eşeğe binmek bile değil; düpedüz çetrefilli bir yolda yayan yürümek ve kümülatif olarak artacak depresif bir ruh haline giriştir.
uzaktayken buraları, buralardaykende oraları özlüyor insan. çok gıcık bi varlığız
Ay yok, ben pek özlemezdim valla. Eve gelince de ev basar, 2-3 saat sonra kalkardım. Ben de başka türlü bir gıcığım.
Yorum Gönder