"belki beraber olsaydık , mutlu olabilirdik ama beklediğin günlerin hep baş ağrılı geçiyorsa, ihtimal üzerinde yoğunlaşmayada gerek yok. malum hayat o kadar uzun olmayabilir. en iyisi durup bi nefes almak..." dedi kız.
çocuk hayat aslında sevdiklerin yanında olmadığı zaman uzun olduğunu, beraber olsalardı zaman daha çabuk geçerdi, tezini savundu. hem ilişkide ara vermek olmazdı çocuk için. araların kimseye faydası olmadığını düşünürdü.
kız kafasında bitirmişti zaten. ne dese olmayacaktı işte. mesafeler aşkı paslandırıyordu. yıpranmak, paslanmaktan iyiydi oysa.
çocuk gevşekti, kız tam tersi herşeyi en ince detayına kadar düşünüyordu. bu kadar farklı olduklarını uzaklaştıklarında anlamışlardı.
oysa kız kokusuyla bile pandik atıyordu adeta çocuğa. çocuk; acaba ona sıkıca sarılmam teninin tenime refleksi miydi? diye düşündü..
oysa aynı hayatları paylaştıkları, aynı havayı soluduklarını ve hep aynı hayatı yaşayacaklarını düşünmüştü şimdiye kadar. belki de hiç düşünmemiş, işi bu yüzden berbat etmişti. 5 yıllık kalkınma planı yapmadığı için mi bu durumdaydı şimdi? herşeyi ben düşünüyorum demişti kız. sen ne yapacaksın? sen şöyle yap, böyle yap. demeye başlamıştı kız. kendini olayların dışında tutarak.
sonunda bitiyordu işte. meg ryan gibi öpüşebilen kadındı o. fazla saf kalmıştı çocuk onun yanında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder