bana kaderimin bir oyunu mu bu!?

askerlik şubesine gittim dün. eve gelen mektupta randevu tarihi 9 marttı. askeriye epey düzenli randevu filan veriyorlar diye düşündüm. kapıdaki görevli kimseye gelen mektubu gösterdim o da bana bi numara verdi sıra beklememi söyledi. 45 numarayı aldım. 11e doğru gittim baktım 25 numara yanıyor. daha bana 20 kişi var. dışarı çıkıp sigara içmeyi düşündüm ama askeriyeden giriş çıkış çok dertli hiç kalkmadım yerimden. kulaklığımı taktım müzik dinliyorum.. baktım saat 11:30 oldu 27 numara yandı. içerde epey memur vardı ama 3 tanesi çalışıyordu. onlarda ite kaka giden arabalar gibi.. öğleye kadar halleder çarşıya giderim ümidiyle gitmiştim. çok sıcaktı dün hava uykumda gelmişti.

dayanamayıp memur kadının yanına gittim ve ben 45 numarayım aynı zamanda randevum var bugün halledebilir miyim işimi? diye hafif çemkirdim. ne randevusu? sorusuna elimdekileri gösterdim. kadın; 'ama sizin işiniz üst katta burda işiniz yok' dedi. hemen kapıdaki adamı bulmaya gittim fena uyuz olmuş daha başlamadan askerliği yakacaktım o kadar uyuz oldum. bana numara veren adamın yerinde bi asker oturuyordu adamı sordum bilmiyorum dedi. ben görevliyim burda dedi. daha beter sinirlendim. asker abi filan dedi bana. ben daha askere gitmeden namım almış yürümüş olmalıydı.. üst katta ne var beni oraya yolladılar dedim. yine bi numara olayına girdik. bu sefer 39.. gidip bekliyorum bu sefer 15 kişi filan var önümde. buradaki görevlilerde alt kattan farksız. hareket edip enerji harcayıp acıkırız diye düşünen somali vatandaşı gibiler.. sıra bana gelmeden öğle tatili oldu. kapatıyoruz gerisi öğleden sonra dedi. ben hemen atladım. amele pazarındaki "e been" diyen Kemal Sunal gibi. derdimi anlatınca adam 'sizin beklemenize gerek yoktu' dedi. 'neyse öğleden sonra gelin halledelim' dedi. bütün mallığı kendimde arayarak dışarı çıktım bi saat vakit geçirecek yer yoktu o civarda. bi börekçi buldum çay içip bişeyler yedim. hep anormaller beni mi buluyor yoksa herkes mi böyle? böyle mekanlara yalnız gittiğimde hep etrafı keserim genelde. insanlar ne yapıyor diye. burada 3 masa doluydu biri o adam, diğerinde liseli çift vardı. liseli aşıklar daha güzel bi görüntüydü taa ki adam "kızım çaay!" diye bağırana kadar. hani yangın var! diye bağırılır ya milleti uyarmak için. aynen öyle bağırdı. o çaydan sonra 3 çay daha istedi adam. inatla bağırdı bu ara liseliler kalkıp gitti zaten amcaya dayanamayıp. bana laf atacak gibi baktı hani muhabbet etmek isteyen adamlar gibi. ben hemen telefonla birini aradım.


döndüm şubeye üstk kata çıkıp memuru buldum. seferberlik uzmanının odasını gösterdi. dedim ne seferberliği savaşa mı gidiyoruz? kapıyı çalıp içeri girdim. yüzü asık bi memure vardı içerde. (yastık çekerek memure sek sek sekerek memure)....

kadına derdimi anlattın yüksek lisans var mı? yok dedim. kpds ye girdiniz mi dedi. düşündüm, askerde teknik resimden anlayan var mı diye sorarlarsa atlama kesin duvar filan boyatırlar diyen üretim müdürümüzün dedikleri aklıma gedi. yok girmedim dedim. kadın sanki bişeylerden şüphelenmiş gibi

kpss değil kpds?
yok yok girmedim
yanlış anlamadınız di mi kpss değil kamu personel dil sınavı?

(işte tam bu an "yok lan o kadar gerizekalı değilim" demek geçti içimden)
bu kadar gerekli bişeyse keşke girseydim dedim.

cuma gününe randevu verdi evraklarımı alacakmışım. gelirkende bi sürü fotokopi istedi. ben ikametgah ve fotografta götürücem onlarda hep lazım oluyor. çıkarkende 'varsa sınav sonuç belgenizide getirin' dedi.

yeter ya! bi yalan söyledik bu kadar üstüne gelinmez adamın. verin bana görevi kısa dönem korgeneral olarak yapayımda bitsin..